Powrót do przeszłości bywa cennym źródłem inspiracji. Pochodząca ze wschodu Polski Monika Aleksandruk postanowiła nauczyć się tradycyjnego w jej regionie tkactwa. Praktykowała u ludowej tkaczki, Stanisławy Kowalewskiej. Autorka od podstaw uczyła się rzemiosła: zarzucania osnowy, zapisywania, wreszcie tkania coraz bardziej skomplikowanych wzorów. 

W trakcie procesu nauczyła się, jak dopasowywać projekt do możliwości wybranej techniki i sprzętu, oraz własnych umiejętności. Zaprojektowała i wykonała tkaniny, które łączą w sobie pracę dwóch pokoleń: technikę warsztatu 4-nicielnicowego oraz jej własną inwencję projektową i kolorystykę. Projekt był nie tylko próbą opanowania techniki tkackiej, lecz także chwilą wyciszenia i medytacji. Ale przede wszystkim udało jej się zbudować międzypokoleniową i międzyśrodowiskową relację i ocalić kawałek tradycji.

Projektantka: Monika Aleksandruk 
Promotorzy: Ewa Klekot (antropolog), Olga Milczyńska (ceramika)
Materiały: osnowa bawełniana, włóczka akrylowa i wełniana