School of Form x Politechnika Warszawska. Projekt SPROUT

Totemy z terakoty

Każdy totem składa się z 54 elementów wykonanych z terakoty metodą druku 3D. Ich forma nawiązuje do struktury strąków nasion lotosu. Organiczny motyw, który pokrywa powierzchnię obiektów, inspirowany jest naturalnymi procesami wzrostu – przypomina rozgałęzienia drzew czy wijące się pnącza. To nie tylko ozdobny detal: wytłoczony wzór zatrzymuje wilgoć, przepuszcza światło i wyznacza kierunek, w którym rośliny będą porastać konstrukcję. Dzięki temu totemy stają się „żywe” i zmieniają się wraz z otoczeniem, prowadząc interaktywny dialog między technologią, materiałem a naturą.

Ceramiczne obiekty pełnią w tej chwili funkcję dekoracyjną, ale to nie koniec ich zastosowań. Wraz z rozwojem projektu mogą stać się ściankami działowymi, meblami plenerowymi, a nawet elementami oświetlenia. Jednym z pomysłów jest także wykorzystanie ich jako filarów baldachimu, który zapewni schronienie przed słońcem i deszczem.

Jak powstał SPROUT

Punktem wyjścia do projektu były badania kontekstowe. Studentki i studenci School of Form sprawdzili, jak społeczność uczelni korzysta z dziedzińca uniwersytetu i czego im w tej przestrzeni brakuje. Na liście potrzeb znalazły się m.in. większa liczba miejsc do siedzenia, lepsze oświetlenie czy ochrona przed warunkami atmosferycznymi. Do podobnych wniosków doszli studenci Politechniki Warszawskiej, którzy przeprowadzili analogiczne badania na swoim kampusie.

Kolejnym krokiem była praca koncepcyjna i eksperymenty z formą. Trzy zespoły przedstawiły własne propozycje obiektów, które mogłyby poprawić funkcjonalność obu dziedzińców. W drodze głosowania studenci wybrali jedną koncepcję, ale wzbogacili ją o najlepsze elementy z dwóch pozostałych. W realizacji projektu pomogła nowoczesna technologia – robot KUKA, pozwolił studentom stworzyć ceramiczne formy niemożliwe do wykonania tradycyjnymi metodami.

Jednak SPROUT to coś więcej niż ćwiczenie z wykorzystania nowoczesnych technologii. Projekt miał też zachęcić studentki i studentów do zastanowienia się, w jaki sposób obiekty wchodzą w relację z przestrzenią publiczną. Był także okazją do interdyscyplinarnej współpracy i spojrzenia na zadanie projektowe z innej perspektywy.